Kråkevisa
Og mannen han gjekk seg i veda skog,
hei fara i veda skog.
Då sat der ei kråka i lunden og gol.
Hei fara. Faltu riltu raltura.
Mannen han tenkte med sjølve seg;
hei fara med sjølve seg
Skal tru no den kråka vil drepa meg?
Hei fara. Faltu riltu raltura.
Og mannen han snudde om hesten sin
hei fara om hesten sin
så køyrde han heim att til garden igjen.
Hei fara. Faltu riltu raltura.
Å høyr, du min mann, kva eg spøre deg:
hei fara eg spøre deg
"Kvar vart det av veden du køyrde til meg?"
Hei fara. Faltu riltu raltura.
"Eg køyrde no slett ingen ved til deg,
hei fara ingen ved til deg
for kråka ho svor ho sku drepa meg."
Hei fara. Faltu riltu raltura.
"Å no har eg aldri høyrt større skam!
hei fara høyrt større skam
Har du høyrt at ei kråke har drepe ein mann?"
Hei fara. Faltu riltu raltura.
Men kråka kom etter på taket og gol,
hei fara på taket og gol
og mannen hen opp gjennom ljoren for.
Hei fara. Faltu riltu raltura.
Og mannen han spente sin boge for kne,
hei fara sin boge for kne
så skaut han den kråka, så ho datt ned.
Hei fara. Faltu riltu raltura.
Så spente han føre dei folane ti;
hei fara dei folane ti
men kråka ho sprengde alle di.
Hei fara. Faltu riltu raltura.
Så spente han føre dei folane tolv,
hei fara dei folane tolv
så køyrde han kråka på låvegolv.
Hei fara. Faltu riltu raltura.
Så flådde han kråka og lema ho sund,
hei fara og lema ho sund
ho vog innpå seksten og tjue pund.
Hei fara. Faltu riltu raltura.
Av skinnet så gjorde han tolv par skor,
hei fara han tolv par skor
det beste paret det gav han til mor.
Hei fara. Faltu riltu raltura.
Og kjøtet han salta i tunner og fat,
hei fara i tunner og fat
og tunga han hadde til julemat.
Hei fara. Faltu riltu raltura.
Av tarmane gjorde han tolv par reip,
hei fara han tolv par reip
og klørne han brukte til møka-greip.
Hei fara. Faltu riltu raltura.
Og nebben han brukte til kyrkje-båt,
hei fara til kyrkje-båt
som folk kunne sigla på frå og åt.
Hei fara. Faltu riltu raltura.
Og munnen han brukte te mala korn,
hei fara te mala korn
og øyro han gjorde til tutar-horn.
Hei fara. Faltu riltu raltura.
Av augo så gjorde han stoveglas
hei fara han stoveglas
og nakken han sette på kyrkja til stas.
Hei fara. Faltu riltu raltura.
Og den som kje kråka han nytta så,
hei fara han nytta så
han er ikkje verd ei kråka å få.
Hei fara. Faltu riltu raltura. |
Песнь о вороне
И пошел мужик в лес по дрова,
Хей фара, в лес по дрова!
И видит вдруг, сидит в чаще на ветке ворон.
Хей фара! Фалту рилту ралтура!
И подумал мужик,
Хей фара, подумал мужик:
А вдруг этот ворон захочет убить меня?
Хей фара! Фалту рилту ралтура!
Никогда я такого не слышал,
Хей фара, никогда не слыхал!
Слыхал ли ты когда-нибудь, чтоб ворона могла убить человека?
Хей фара! Фалту рилту ралтура!
И натянул мужик лук,
Хей фара, натянул он лук,
И сразил ворона и тот упал.
Хей фара! Фалту рилту ралтура!
Из кожи сделал он двенадцать пар обуви,
Хей фара, двенадцать пар обуви.
Лучшую пару отдал он своей матери.
Хей фара! Фалту рилту ралтура!
Из кишек скрутил он двенадцать пар веревок,
Хей фара, двенадцать пар веревок.
А когти пустил на грабли.
Хей фара! Фалту рилту ралтура!
А из клюва смастерил лодку,
Хей фара, сделал лодку,
Чтоб люди могли плавать туда и обратно.
Хей фара! Фалту рилту ралтура!
Из глаз сделал он крепкое стекло.
Хей фара, крепкое стекло,
И шеей ее он украсил церковь.
Хей фара! Фалту рилту ралтура!
И тот, кто не сможет использовать ворона так,
Хей фара, использовать так,
Тот и не заслуживает повстречать его в лесу.
Хей фара! Фалту рилту ралтура! |